Sight seeing in LA

Vanochtend was ik om 7 uur, en al voor de wekker ging, wakker. Dan is het in Nederland 4 uur in de middag, dus ik geloof niet dat ik last heb van het tijdsverschil. Het is nu 6 uur ’s avonds en ben wel blij dat ik languit op bed lig. Vandaag per bus, per metro en te voet mij in LA voortbewogen. Vooral dat te voet voel ik nu behoorlijk.

Aangezien ik toch al vroeg wakker was, liep ik om 9 uur hier de deur al uit. Eerst even naar de supermarkt, kon ik tegelijk geld wisselen zodat ik de bus kon betalen. Ik stapte zo rond kwart over 9 in lijn 70. Deze gaat naar Union Station waar de metro’s ook allemaal vanaf vertrekken. Mijn planning was om met de metro richting Hollywood te gaan. Voorin de bus is te lezen welke bushalte de volgende is. Dus ik lette goed op om Union Station niet te missen. Nou dat was niet zo moeilijk, dat missen. Dat is mij goed gelukt. Ik wist wel dat Union Station bij de hoge gebouwen ligt. Er is voornamelijk laagbouw hier. Toen de bus in die buurt reed, zag ik maar geen vermelding van Union Station. Op een gegeven moment ben ik toch maar aan de chauffeur gaan vragen. ‘Oh madam, didn’t you get out bij Union Station?’ Nee dus, de straatnamen worden vermeld en geen station. Ik had wel tot Sint Juttemus in de bus kunnen zitten. Van de aardige 'meneer de buschauffeur' kreeg ik een vrijkaartje voor lijn 733. Ik ging uit de bus en even later weer bij 733 in de bus. Ik vond het wel een cadeautje. Ik heb toch maar mooi heel veel van LA gezien vanuit de bus. Haast heb ik niet, dus prima zo en om 11 uur zat ik in de metro.
Allereerst wilde ik naar de Walk of fame. Als ik dit opzoek op de gps van mijn mobiel, komt er te staan: 'Walk of fame, Sunset Boulevard, Los Angeles'. Het leek mij logisch, dat ik uit de metro ga bij Sunset Boulevard. Ik ben nog maar net op straat, word ik aangesproken door een man. Hij geeft mij een boekje over hoe je goed kunt leven. Ik dacht het zal wel een bepaalde religie zijn of zoiets, maar dat is het niet volgens de man. Hij leeft zelf ook vanuit het goed doen voor anderen en wij raken aan de klets. Voor mij ook een mooie gelegenheid om de weg te vragen. Walk of fame is twee metrohaltes verderop!! En als ik het Hollywood sign wil zien, dan kan ik 'straight ahaid up the hill' en dan de observation signs volgen. Het zo’n 3.5 mijl (5.6 km) en daar zou ik dan een uur over doen. In het kader van oefenen voor het wadlopen, als ik terug ben in augustus ga ik met collega's wadlopen, besluit ik te gaan wandelen. Net als ik de man wil bedanken, merkt hij dat zijn rugzak, die achter hem stond, is gestolen. Dit is ook LA.

Vanochtend was ik in lange broek en vest vertrokken. Er was geen zon en het was een beetje fris. Tijdens mijn wandeling begint de zon te schijnen en na een half uur besluit ik bij een restaurant in het toilet mij om te kleden, de korte broek had ik in mijn tas gestopt. Op het terras zit een Chinees echtpaar, Chinezen zie je hier trouwens heel veel, op mijn vraag naar het uitkijkpunt naar het Hollywood sign, antwoorden ze dat het heel ergens anders is en wel 3 uren lopen is. Nou had ik een beter gevoel bij de man van het boekje en ik besluit toch door te lopen. Daar heb ik geen spijt van gehad. Na een tijdje kom ik op een uitkijkpunt waar je over LA kunt kijken en het Hollywood sign in de bergen ziet staan. Helaas is het niet zo helder en ligt LA wat wazig onder in het dal. Ik neem een paar foto’s en vraag of iemand mij wil fotograferen met het Hollywood sign op de achtergrond. Daarna begin ik aan mijn terugtocht naar beneden. Als ik terugloop door de wijk met prachtige grote huizen, met grote hekken en camera’s, zie ik op een oprit vijf auto’s onder kleden op de oprit staan. Daar moest ik echt een foto van maken. Ik vraag me af of ze daar met vijf volwassenen wonen. Ik denk het niet.

Ik besluit al wandelend dat ik naar de Walk of fame ga lopen. Met de metro zie ik niets van de omgeving en het is lekker weer. Het is verder dan ik had gedacht. Ik geef de moed niet op en loop rustig over Hollywood Boulevard naar de Walk of fame. Daar aangekomen, ben ik een heel klein beetje teleurgesteld. Het is eigenlijk maar gewoon een stoep met sterren met namen. Ik had wat meer 'spektakel' verwacht. Het is niet zo bijzonder, maar dat heb ik het toch maar mooi gezien. Het is 3 uur en ik realiseer me dat ik toch al wel 4 uren aan het lopen ben. Dat is wat mijn voeten ook uitschreeuwen. Pfff Ik heb wandelschoenen in de vorm van sandalen en daar kan ik weken op lopen zonder last van zere voeten. Tsja, het was een beetje koud vanochtend, dus ik dacht dat ik beter op de gympen met sokken kon gaan ipv blote voeten in sandalen. Nou die gympen krijgen morgen een dagje vrij.

Ik stap weer in de metro en besluit bij Vermont / Beverly nog uit te stappen, aangezien ik wel benieuwd ben naar Beverly Hills. Beverly Boulevard heb ik een stukje van gezien, maar de heuvels van Beverly zijn echt te ver vanaf de metro en met zere voeten. Morgen maar kijken of ik dat met de bus kan doen. Ik ga toch naar Santa Monica en dit ligt wel op de route.
Weer naar de metro en met de bus naar ‘huis’. Wat wel bijzonder is aan de bus hier is, dat de er plek is voor twee fietsen van de passagiers voor aan de bus. Als je met de fiets bent, zet je zelf de fiets in de fietsendrager voor aan de bus en je stapt in. Je ziet hier bijna niemand fietsen, dus dat is nog wel te doen met plaats voor 2 fietsen. Voor Nederland fietsland geen optie dit.

Uitgestapt besluit ik eerst te gaan eten. Ik heb het vermoeden dat wanneer ik op mijn kamer ben, ik niet meer in beweging kom. Bij een Aziatisch restaurant hier om de hoek bestel ik Chinese broccoli met rijst; in het kader van mijn plan veganistisch of in ieder geval vegetarisch te eten deze 10 weken en eens kijken wat dit met mijn lijf doet. Het boek van Boele Ytsma ‘de planteneter’, met dank aan Maurice, ben ik aan het lezen en vind het wel interessant wat hij zegt. Hij is veganist en eet zo veel mogelijk puur natuur, geen zakjes en pakjes. Hij is enorm afgevallen en heeft meer energie dan ooit. Ik ga een poging doen en eens kijken hoe dat gaat met de extra energie. Voor nu is mijn energie op. Mijn ogen vallen dicht en ik ga daar maar aan toegeven. Tot morgen.