Foz do Iguacu

Mijn laatste dat in Itajai was een dag met alleen maar regen. De vrijdag heb ik dan ook doorgebracht op de bank met de laptop. Zaterdag daar vertrokken en 's avonds rond een uur of acht hier aangekomen. Ik had een tussenstop in Sao Paulo van drie uurtjes. Daar had ik mij op ingesteld en lekker rustig de eerste honderd bladzijden van het eerste deel van Harry Potter gelezen. Die Potterboeken had ik nog nooit gelezen en mijn dochter vond dat wel eens tijd worden. Een paar maanden terug alle delen in het Engels en in pdf van haar gekregen. Nu tijd om daar eens in te beginnen. Om kwart over vier was ik bij de gate voor mijn vlucht naar Iguacu om vijf voor vijf. Vervolgens heeft mijn vlucht (tweede keer deze reis) vertraging. Na een tijd wachten gaan de mensen met priority door de gate, maar gaat het boarden niet verder. De hele meute wordt verzocht naar een andere gate te gaan. Daar zie ik later ook weer de mensen komen die al door de gate waren. Zo grappig dat om 17:42 op het bord staat dat het vliegtuig vertrekt om 17:49 en er nog zo'n honderdvijftig mensen aan boord moeten. In het vliegtuig ga ik naar mijn stoel met nummer 25c. Alleen zijn er maar 24 rijen. oeps... blijkt dat wij een ander vliegtuig hebben en zelf mogen weten waar we gaan zitten. Dit legt een man op rij 23 mij uit. De stewardess probeerde mij het eerst uit te leggen, maar daar begreep ik niets van. Vreemd dat een stewardess geen Engels spreekt. Ik ga gezellig naast de Engelssprekende man zitten en al kletsend stijgen wij op. Niet lang daarna zitten wij in een flinke onweersbui en het gaat behoorlijk te keer. Wij schudden behoorlijk heen en weer en ik ben blij met ons gesprek als afleiding. De vlucht werd gelukkig rustiger en mijn buurman en ik slapen / dommelen wat. Na anderhalf uur landen wij. Ik neem de taxi naar mijn airbnb hostel en daar aangekomen kan de lange broek weer uit. Lekker warm weer. Heerlijk.

Zondag neem ik de bus naar de watervallen aan de Braziliaanse kant. Het is namelijk mogelijk de watervallen aan de Braziliaanse en Argentijnse kant te bekijken. Ik ga beide kanten bekijken en begin met Brazilië. Dat 'neem ik de bus' klinkt wel heel makkelijk, maar dat was even een dingetje. Noslei had mij uitgelegd dat ik de bushalte tegenover het tankstation bij de supermarkt moet hebben. Daar moet ik bus nummer 120 hebben. Deze gaat ook naar het vliegveld. Zijn moeder, ze runnen het hostel samen ook nog met zus, vertelde mij dat zondagochtend ook. (nou ja, legde uit met 'handen en voeten' en een half woord Engels) Ik ga bij de bushalte zitten. Voor mijn gevoel zit ik er al best lang, ik ben niet de enige die er zit, en geen bus. In de tijd dat ik er zit zag ik al wel een bus nr 120 aan de andere kant van de weg bij de bushalte stoppen met 'terminal' erop. Die gaat dus naar het vliegveld. Ik word wat onrustig en vraag mij af of ik toch niet de andere bushalte moet hebben. Tussen het tankstation en de supermarkt ligt een weg. Dan is het tankstation eigenlijk ook tegenover de super markt. Misschien bedoelen ze dat en dan moet ik de bushalte bij het tankstation hebben. Ik steek de weg over en ga bij de bushalte zitten. Er komt een bus aan - geen nummer 120- en ik vraag aan de buschauffeur. Die zegt dat ik aan de andere kant van de weg moet zijn. Zat ik dus toch goed. Het duurt weer een tijdje en dan komt er een bus aan. Weer geen nummer 120 en ik vraag toch maar weer. Nee niet deze bus. Ondertussen ben ik drie kwartier verder en vraag mij nu echt af waar ik in de bus moet, want ondertussen is er al weer een 120 aan de andere kant bij de bushalte geweest. Ik steek toch maar weer over. Bij de bushalte zit een ouder echtpaar en de man vraagt in het Engels waar ik heen moet. Naar de watervallen? Dan zat je wel goed. Het is de bushalte aan de andere kant. Waar ik vandaan kwam dus. Dus maar weer terug. Ondertussen ben ik een uur verder en ja hoor. Nadat ik weer een tijdje bij de bushalte tegenover het tankstation zit, komt mijn bus eraan. Betalen in de bus gaat niet bij de chauffeur, maar de betaalman, die in zijn hokje in de bus zit. Ze zijn wel van de werkverschaffing hier. In de winkels en het enkele restaurant waar ik geweest ben, loopt ook al wel drie keer zoveel personeel als bij ons in Nederland.

Bij de watervallen aangekomen koop ik een ticket en sluit aan in de rij voor de bus, die de bezoekers naar de watervallen brengt. Het mag dan wel geen seizoen zijn hier. Toch is het best druk. De rij is lang, maar de bussen rijden af en aan en het duurt niet zo lang. Onderweg het park door vallen mij de vele vlinders op. Veel grote gele vlinders fladderen langs de weg. Bij de watervallen aangekomen weet ik niet wat ik zie. Zo veel watervallen. wauw. Indrukwekkend. Ik maak, zoals iedereen om mij heen wat foto's en vervolg mijn tocht. In de rij langs de watervallen. Veel stilstaan, kijken, foto en weer verder. Bijzonder dat er zoveel watervallen bij elkaar zijn. Bijzonder ook dat wij mensen watervallen zo bijzonder vinden. Het is een bijzonder mooi gezicht. Dat zeker. Wat een natuurgeweld.

Wat ik minder leuk vind zijn de beesten die overal om je heen lopen. Ik vind dat niet prettig. Er werd duidelijk gezegd 'niet voeren'. Wat doen mensen dan, die gaan ze voeren. Zo leuk als zo'n beest op zijn achterste poten staat. Geen idee hoe ze heten. Ze hebben een neus wat lijkt op een miereneter en een staart zoals die irritante aapjes in de apenheul en ze lopen gewoon tussen de mensen door. brrrr. Na
zo'n twee uren langs de watervallen kom je op een steiger waar je foto's kunt maken van de watervallen die met geweld naar beneden storten 'devil's throat'. Het is bomvol mensen daar op die steiger en ik wurm me ertussendoor om wat foto's te maken. Dit is ook het eind van de route en ik loop, voordat ik in de rij voor de bus terug ga, nog even naar een veldje met uitzicht op de meren. De bovenkant van de watervallen. Mijn handen heb ik op de leuning van het hek en dan zie ik reuzenmieren langs mijn vingers lopen. In Sri Lanka zag ik ze ook. Ik doe een stap achteruit en wordt door een Chinese man gewezen op een reptiel waar ik bijna op stap. Ook dit beest lijkt op wat ik in Sri Lanka heb gezien. Alleen deze is kleiner. Jungle beesten dus.

info: De Watervallen van de Iguaçu (Portugees: Cataratas do Iguaçu, Spaans: Cataratas del Iguazú) vormen het grootste complex van watervallen in Zuid-Amerika. Ze liggen op de grens tussen de Argentijnse provincie Misiones 80% en de Braziliaanse staat Paraná 20%. Hetgeen de cataratas wordt genoemd is een geheel van tussen de 270 en 300 watervallen, afhankelijk van de hoeveelheid water die door de rivier Iguaçu stroomt. In totaal zijn de watervallen 2,7 kilometer breed en vallen tot 82 meter naar beneden. Het bekendste deel van de watervallen is de "Garganta do Diabo" (keel van de duivel), een grote halfronde waterval van 150 meter breed waarin het water 70 meter in de diepte stort. Recht over dit punt gaat bovendien de grens tussen Argentinië en Brazilië, waardoor het grootste deel van de watervallen in Argentijns gebied ligt. Het water stroomt echter weg van Argentinië, waardoor het meest complete uitzicht van de Braziliaanse kant te zien is. De watervallen bevinden zich in twee nationale parken, Nationaal park Iguazú in Argentinië en Nationaal park Iguaçu in Brazilië, die in 1984 en 1986 respectievelijk aan de lijst van het UNESCO Werelderfgoed werden toegevoegd. Vlak bij de watervallen bevinden zich twee steden. De grootste ligt in Brazilië en heet Foz do Iguaçu, de andere stad is Puerto Iguazú in Argentinië. Niet veel verder is ook de Paraguayaanse stad Ciudad del Este, het drielandenpunt tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay, en verderop ook nog de Itaipudam.

Ik ben rond half vier 's middags met de bus weer terug en besluit het centrum in te gaan. Daar zijn twee Aziatische restaurants en daar kan ik vast vegetarisch eten. De eerste avond na aankomst zat ik in een echt vleesrestaurant; zoals alle restaurants hier. Daar salade, sla tomaat en ui met friet gegeten. Daar heb ik nu geen zin in. Het is nog wel vroeg. Vandaag niet echt veel gegeten en ik heb wel trek. Als ik eerst naar het hostel ga, heb ik overigens ook geen zin meer om 's avonds weer een eind te lopen. Ik loop dus het centrum in. In de winkelstraat zouden ook de restaurants moeten zijn. Het is zondag en de winkels zijn dicht en bijna alle restaurants in de straat ook. Ik vrees het ergste. En ja hoor. Dicht tussen half drie en zes uur. Het is vier uur en ik heb geen zin om twee uren te wachten. Naar huis dan maar. Onderweg kom ik een (andere) supermarkt tegen en koop groenten. In het hostel kan ik koken en dan doe ik dan ook. Ik maak voor drie dagen pasta. Lekker.

Mijn bedoeling was eigenlijk om vandaag naar de watervallen aan de Argentijnse kant te gaan. Gisteravond onweer en regen en de temperatuur vanochtend was zo'n tien graden lager dan gister. De voorspellingen waren 40% kans op regen vandaag. Ik besluit morgen de watervallen te doen en vandaag naar Paraguay te gaan. Tenslotte ben ik nu mooi dicht in de buurt. Met de bus (in één keer goed) naar Ciudad del Este gegaan. Deze stad ligt precies aan de andere kant van de rivier. Net na de grens is het centrum en daar ga ik, en bijna alle passagiers, de bus uit. De Spaanse taal valt mij direct op. Dat bevalt mij wel. Verder is het er erg druk. Heel veel auto's. Veel mensen ook. Het ziet er hier veel armer (en viezer) uit dan in Foz do Iguacu. Voor de winkels staan kraampjes en er lopen straatverkopers. Zo jammer dat ze niet begrijpen, dat als ik 'no, gracias' zeg, ze bij mij blijven lopen en maar blijven praten en mij sokken onder de neus blijven duwen. NEE ik wil geen sokken, zucht. Ik loop er wat rond, maar heb het al snel gezien. Druk, vies en veel te veel vervelende mensen. De bus was net na de grens gestopt en ik heb werkelijk geen idee hoe ik in de chaos de bus terug vind. Ik besluit te gaan lopen. Het is niet ver en ik zag veel mensen over de brug lopen. Dat kan ik ook. Dat doe ik dan ook. In Foz do Iguacu besluit ik met de motortaxi verder te gaan. Het zijn gele motoren met mannen met een geel hesje en gele helmen. Als ze geen klant hebben, zit de helm in een netje achterop. Ik krijg van de taximan de helm, die mij veel te groot is en ik ontdek dat ik de helm niet eens vast kan doen. Ik prop maar haar in de helm, op hoop van zegen dat die dan niet te veel op mijn bril gaat leunen. Ik vraag of ik de beste man mag vasthouden en daar gaan we. Niet alleen rijden we door straatjes, ook over een weg waar het wat sneller gaat. Ik houd me goed vast en in mijzelf heb ik veel lol. Hahaha op de gele motortaxi. Lachen dit.

In het centrum hier nog even rond gelopen en op tijd naar huis gegaan. De zon begon te schijnen en ik ben in bikini hier aan het zwembad gaan liggen en wat denk je.... ik had achtergrond muziek. Nou ja achtergrond. Het was behoorlijk hard. Het was geen radio. Nee was het maar waar. Op maandagmiddag precies in het gebouw naast het zwembad hier oefent de fanfare. Jawel. Thuis geef ik geen vrijwillige bijdrage omdat ik geen fan ben van dit soort muziek en hier mag ik er vrijwillig naar luisteren. In oktober in mijn bikini luister ik naar het oefenen van o.a. jingelbells en Stille Nacht......ik werd er stil van.