Eerste dagen Bali: Kuta en Ubud
Door: ik
Blijf op de hoogte en volg Rina
16 Juli 2016 | Indonesië, Ubud
Het is nu zaterdagmiddag 16 juli. Op 12 juli ben ik van Sydney naar Bali gevlogen. Een vlucht van zesenhalf uur en geen vertraging deze keer. Ik zit naast een ouder echtpaar uit het zuiden van Sydney en zij gaan zes dagen naar een olifantenpark. Later deze zomer gaan ze nog naar Signapore. Heerlijk, ook mensen die van reizen houden. Af en toe kletsen we wat. Gelukkig heb ik mijn batterij van de ereader nu wel vol, want om op het scherm voor me films en series e.d. te kunnen zien had ik moeten betalen of zoiets. Aangezien ik niet zelf de vluchten heb geboekt, zegt mij dit niks. Die tien dollar wil ik nu wel betalen, maar geen idee hoe dit werkt. Nou ik zit in een leuk verhaal, dus geen probleem en verder slaap ik wat. Op het vliegveld aangekomen gaat het met mijn backpack ophalen een stuk minder snel dan toen ik in Sydney aankwam. Binnen vijf minuten was ik in Sydney in de ontvangsthal. Nu heb ik een uur op mijn backpack gewacht. Ach ja, wat maakt het uit, niemand die op mij wacht op het vliegveld. Voordat ik vertrek pin ik een miljoen rupiahs voor de eerste dagen Bali, ja inderdaad een miljoen. Ik ben miljonair van 68 euro….apart.
Als ik in de ontvangsthal kom wemelt het van de taxichauffeurs. Bij mijn booking van mijn hotel via airbnb had ik info ontvangen van o.a. de rit vanaf vliegveld en dat een taxi 100.000 rupiah zou moeten kosten. De taxichauffeur die ik aanspreek vraagt 200.000 nou echt niet. Voor 100.000 wil hij mij niet brengen. Een andere chauffeur wel en hij levert mij bij het juiste hotel in Kuta af. Net als ik wil uitstappen zegt hij dat het 130.000 kost, ik denk dat ik het niet goed versta en vraag wat hij zegt. Ja hoor, 130.000!! Dat hadden wij niet afgesproken zeg ik en ik betaal 100.000. Mafkees.
Op dinsdag kom ik midden in de nacht in Kuta aan. Het is twee uren vroeger dan in Sydney en ik ben ook wel toe aan een bed. Het is een zeer goedkoop hotel van veertien euro per nacht en daar mag ik niks van verwachten. Er is een koelkast en een airco, dat is fijn. De badkamer ziet er nou niet echt fris uit en een laken om onder te slapen is er ook niet. Alleen een soort van deken, die ze echt niet na iedere gast wassen. Mijn lakenzak haal ik uit mijn backpack en kruip heerlijk in mijn eigen rode zak.
Woensdag en donderdag wandel ik in de buurt na het opstaan en ga daarna naar het strand. Het is lekker warm. Zo warm dat ik de eerste dag de schaduw op een gegeven moment opzoek en de tweede stranddag besluit zo veel mogelijk in het water te blijven. Echt de beste plek met dit weer. Ik vind het heerlijk, dat wel. Zeker na de frisse dagen in Sydney. Kuta is druk en zeer toeristisch. Toch valt het mij mee wat betreft opdringende verkopers e.d. Dat heb ik niet meegemaakt. Er wordt een keer gevraagd of ik een taxi nodig heb of scooter wil huren en als ik netjes bedankt, dan stopt het ook. Heel anders dan in bijvoorbeeld Marrakech of Negombo, daar heb ik het wel anders meegemaakt. Ook valt het mij op dat de stad heel schoon is. In Sri Lanka is het echt een vieze bende, maar hier totaal niet. De ochtenden dat ik rondwandel zie ik de mensen offers brengen naar de altaars die overal staan, bloemen en eten, en ook leggen ze dit op de grond. Het is een ritueel van de Hindoestanen hier.
Vrijdag sta ik rustig op en ik houd een taxi aan om mij naar Ubud te brengen. De man heeft een meter in de taxi en ik denk dat het dan wel goed zit. Onderweg kletsen wij wat . De chauffeur huurt een woonruimte in Kuta en heeft een gezin in een plaats drie uur rijden verderop. Hij gaat eens per week of om de paar weken naar huis. In zijn woonplaats is niet zoveel werk. Minimaal twee dagen is hij dan thuis. Ook hebben wij het over religies. Op Bali is 90% Hindoestaan. Hij ook en vertelt dat iedere familie zelf een altaar thuis heeft om elke dag offers te brengen. Dat is voor de drie goden in de hemel, die eigenlijk één god zijn. Klinkt als het christendom, vader, zoon en heilige geest. De offers die ze op de grond leggen is voor de duivel die in de grond zit. Ze willen de duivel ook te vriend houden. Zo kletsen we wat over van alles en nog wat en bij het hotel aangekomen hoor ik hem iets zeggen over 30%. Ik vraag of ik bij de volgende reis 30% korting krijg. Nou nee, ik begrijp er dus niets van. Ik moet nu dit percentage extra betalen, omdat hij buiten Kuta mij aflevert. Daar werd ik dus heel boos van. Heb hem luid en duidelijk verteld, dat hij zoiets moet vertellen als ik instap, dan kan ik beslissen of ik met hem wil rijden of niet. Deze extra 30% betaal ik uiteraard niet. Wat een malloten zeg, die taxichauffeurs. Ik trap er niet in.
Het hotel hier in Ubud is erg mooi.
De kamers liggen aan een groene tuin. Het is schoon, alleen weer zo’n deken op bed, dus ik slaap weer in mijn eigen lakenzak. Na één nacht slapen was mijn bed weer opgemaakt en de prullenbak geleegd. Wat ik dan wel jammer vind, dat alles op de kamer weer in oorspronkelijke staat wordt teruggezet. Ik had namelijk een kleine interne verbouwing gedaan. Ik ook weer schuiven natuurlijk, kunnen ze morgen weer aan de gang.
Ubud is ook druk, met mensen, auto’s en vooral scooters. Ik vind de stad wel mooier dan Kuta. Er heerst een beter sfeer. Het is van oorsprong een kunstenaarsdorp heb ik op internet gelezen en inderdaad zie je veel winkels met kunst, verder veel massagesalons en de gebruikelijke toeristische winkeltjes. Gisteren hier in de middag aangekomen en wat gewandeld om de buurt te verkennen. Gisteravond naar een dansvoorstelling geweest. Bijzonder dit; veel mannen die allerlei vreemde klanken uitstoten, zingen kan ik het niet noemen. Een paar mooie dansende dames. Ik had iets gelezen van fire dance, in mijn hoofd zou dat er uitzien als vuurspuwende dansers. Dat leek mij wel wat. Na de eerste dansvoorstelling, werd een stapel kokosnotenschillen aangestoken. Ik schuif op het puntje van mijn stoel, nu gaat het spektakel beginnen. Er komt één man op de dansvloer met een stokpaard tussen de benen…nee dit is geen grapje. Hij danst om het vuur heen en schuift het dan wat met zijn voeten uit elkaar. Anderen komen het vuur weer bij elkaar vegen en dit ritueel herhaalt zich een stuk of tien keer. De man raakt het vuur wel aan en zijn voeten zijn op het laatst pikzwart. Spectaculair? Nou nee, totaal niet; geen vuurspuwende mannen helaas, jammer dit. Ik had mij daar nou net op verheugd.
Vandaag werd ik wakker van een haan. Sorry, ik bedoel hanen. Het klonk alsof er wel honderd tegelijk vonden dat ze lawaai moesten maken. Tsja, zo heeft ieder gebied zijn omgevingsgeluiden. Vlak nadat ik ben opgestaan regent het enorm en na het ontbijt plof ik op mijn veranda met de ereader. Heerlijk droog en relaxt. Het regent niet lang en als het droog is, ga ik op pad voor een massage. Gister had ik een dame van een salon gesproken op straat voor de salon en had bedacht daar heen te gaan. In mijn herinnering kost daar een uur massage 60.000. Eenmaal bij de salon is er niemand te bekennen, ik loop naar binnen, maar niemand. Ik zie ook dat een uur 100.000 kost, was ook prima, maar ja, niemand. Een eindje verderop loop ik een andere salon naar binnen, ook niemand. Bijzonder, alles open, niemand aanwezig. Maar weer verder zoeken. In een volgende salon is wel iemand aanwezig, alleen kost hier een uur massage het dubbele. Nu is dat niet veel in euro's, maar toch. Ik besluit verder te kijken, keuze genoeg immers. In salon nummer vier is een dame aanwezig en een uur massage kost hier 60.000 euro. Hahah dat had ik vanochtend toch maar mooi gecreëerd. Het was heerlijk en als herboren verlaat ik de salon, koop bij de buren een kokosnoot met een rietje en thuis op de veranda drink ik de kokosnoot leeg. Heerlijk. Gister ook eentje gekocht en dit is voor mij de lunch. Mijn buik is vol na zo’n kokosnoot.
’s Middags ga ik naar Monkey forest. Niet dat ik mij nu verheug op apen die op mij springen, dat vind ik eng. Maar ik heb mijn voorzorgsmaatregelen genomen. Ik heb geen rugzak mee, mijn geld voorin de zak van mijn korte broek en mijn mobiel in mijn achterzak. Het enige wat ik meedraag is een flesje water. Als een aap het lef heeft op mij te springen, dan sla ik met die fles, neem ik mij voor. Monkey forest is een prachtig park. Mooi groen, soort van jungle. Uiteraard veel apen, die ook op mensen klimmen, maar niet op mij. Daar geef ik ze geen kans voor. Op mijn hoede zigzag ik bij de apen langs. Vertedert sta ik te kijken bij apen met baby’s en vol afgrijzen kijk ik naar de mensen die apen op hoofd en in nek hebben en zelf de vinger in de mond van een aap stoppen. Brrrrrr … mij niet gezien. Ik geniet van de natuur van het apenpark en wandel daarna via een andere route langs winkeltjes naar huis.
Bali bevalt mij uitstekend, heerlijk weer, vriendelijke mensen, mooie omgeving. Nog een paar weken Bali te gaan. Ik verheug me erop. Nu eerst naar Veggie Table, een veganistisch/vegetarisch restaurant. die ik via google heb gevonden, hier vier minuten lopen vandaan. Gister ook heerlijk gegeten. Anders ben ik genoodzaakt te kiezen tussen vegetarische rijst of vegetarische noodles of vegetarische pizza. Nu kan ik kiezen tussen alle gerechten van de kaart. Geweldig. Mijn maag rammelt, dus ik vertrek. Volgende keer weer meer.
Als ik in de ontvangsthal kom wemelt het van de taxichauffeurs. Bij mijn booking van mijn hotel via airbnb had ik info ontvangen van o.a. de rit vanaf vliegveld en dat een taxi 100.000 rupiah zou moeten kosten. De taxichauffeur die ik aanspreek vraagt 200.000 nou echt niet. Voor 100.000 wil hij mij niet brengen. Een andere chauffeur wel en hij levert mij bij het juiste hotel in Kuta af. Net als ik wil uitstappen zegt hij dat het 130.000 kost, ik denk dat ik het niet goed versta en vraag wat hij zegt. Ja hoor, 130.000!! Dat hadden wij niet afgesproken zeg ik en ik betaal 100.000. Mafkees.
Op dinsdag kom ik midden in de nacht in Kuta aan. Het is twee uren vroeger dan in Sydney en ik ben ook wel toe aan een bed. Het is een zeer goedkoop hotel van veertien euro per nacht en daar mag ik niks van verwachten. Er is een koelkast en een airco, dat is fijn. De badkamer ziet er nou niet echt fris uit en een laken om onder te slapen is er ook niet. Alleen een soort van deken, die ze echt niet na iedere gast wassen. Mijn lakenzak haal ik uit mijn backpack en kruip heerlijk in mijn eigen rode zak.
Woensdag en donderdag wandel ik in de buurt na het opstaan en ga daarna naar het strand. Het is lekker warm. Zo warm dat ik de eerste dag de schaduw op een gegeven moment opzoek en de tweede stranddag besluit zo veel mogelijk in het water te blijven. Echt de beste plek met dit weer. Ik vind het heerlijk, dat wel. Zeker na de frisse dagen in Sydney. Kuta is druk en zeer toeristisch. Toch valt het mij mee wat betreft opdringende verkopers e.d. Dat heb ik niet meegemaakt. Er wordt een keer gevraagd of ik een taxi nodig heb of scooter wil huren en als ik netjes bedankt, dan stopt het ook. Heel anders dan in bijvoorbeeld Marrakech of Negombo, daar heb ik het wel anders meegemaakt. Ook valt het mij op dat de stad heel schoon is. In Sri Lanka is het echt een vieze bende, maar hier totaal niet. De ochtenden dat ik rondwandel zie ik de mensen offers brengen naar de altaars die overal staan, bloemen en eten, en ook leggen ze dit op de grond. Het is een ritueel van de Hindoestanen hier.
Vrijdag sta ik rustig op en ik houd een taxi aan om mij naar Ubud te brengen. De man heeft een meter in de taxi en ik denk dat het dan wel goed zit. Onderweg kletsen wij wat . De chauffeur huurt een woonruimte in Kuta en heeft een gezin in een plaats drie uur rijden verderop. Hij gaat eens per week of om de paar weken naar huis. In zijn woonplaats is niet zoveel werk. Minimaal twee dagen is hij dan thuis. Ook hebben wij het over religies. Op Bali is 90% Hindoestaan. Hij ook en vertelt dat iedere familie zelf een altaar thuis heeft om elke dag offers te brengen. Dat is voor de drie goden in de hemel, die eigenlijk één god zijn. Klinkt als het christendom, vader, zoon en heilige geest. De offers die ze op de grond leggen is voor de duivel die in de grond zit. Ze willen de duivel ook te vriend houden. Zo kletsen we wat over van alles en nog wat en bij het hotel aangekomen hoor ik hem iets zeggen over 30%. Ik vraag of ik bij de volgende reis 30% korting krijg. Nou nee, ik begrijp er dus niets van. Ik moet nu dit percentage extra betalen, omdat hij buiten Kuta mij aflevert. Daar werd ik dus heel boos van. Heb hem luid en duidelijk verteld, dat hij zoiets moet vertellen als ik instap, dan kan ik beslissen of ik met hem wil rijden of niet. Deze extra 30% betaal ik uiteraard niet. Wat een malloten zeg, die taxichauffeurs. Ik trap er niet in.
Het hotel hier in Ubud is erg mooi.
De kamers liggen aan een groene tuin. Het is schoon, alleen weer zo’n deken op bed, dus ik slaap weer in mijn eigen lakenzak. Na één nacht slapen was mijn bed weer opgemaakt en de prullenbak geleegd. Wat ik dan wel jammer vind, dat alles op de kamer weer in oorspronkelijke staat wordt teruggezet. Ik had namelijk een kleine interne verbouwing gedaan. Ik ook weer schuiven natuurlijk, kunnen ze morgen weer aan de gang.
Ubud is ook druk, met mensen, auto’s en vooral scooters. Ik vind de stad wel mooier dan Kuta. Er heerst een beter sfeer. Het is van oorsprong een kunstenaarsdorp heb ik op internet gelezen en inderdaad zie je veel winkels met kunst, verder veel massagesalons en de gebruikelijke toeristische winkeltjes. Gisteren hier in de middag aangekomen en wat gewandeld om de buurt te verkennen. Gisteravond naar een dansvoorstelling geweest. Bijzonder dit; veel mannen die allerlei vreemde klanken uitstoten, zingen kan ik het niet noemen. Een paar mooie dansende dames. Ik had iets gelezen van fire dance, in mijn hoofd zou dat er uitzien als vuurspuwende dansers. Dat leek mij wel wat. Na de eerste dansvoorstelling, werd een stapel kokosnotenschillen aangestoken. Ik schuif op het puntje van mijn stoel, nu gaat het spektakel beginnen. Er komt één man op de dansvloer met een stokpaard tussen de benen…nee dit is geen grapje. Hij danst om het vuur heen en schuift het dan wat met zijn voeten uit elkaar. Anderen komen het vuur weer bij elkaar vegen en dit ritueel herhaalt zich een stuk of tien keer. De man raakt het vuur wel aan en zijn voeten zijn op het laatst pikzwart. Spectaculair? Nou nee, totaal niet; geen vuurspuwende mannen helaas, jammer dit. Ik had mij daar nou net op verheugd.
Vandaag werd ik wakker van een haan. Sorry, ik bedoel hanen. Het klonk alsof er wel honderd tegelijk vonden dat ze lawaai moesten maken. Tsja, zo heeft ieder gebied zijn omgevingsgeluiden. Vlak nadat ik ben opgestaan regent het enorm en na het ontbijt plof ik op mijn veranda met de ereader. Heerlijk droog en relaxt. Het regent niet lang en als het droog is, ga ik op pad voor een massage. Gister had ik een dame van een salon gesproken op straat voor de salon en had bedacht daar heen te gaan. In mijn herinnering kost daar een uur massage 60.000. Eenmaal bij de salon is er niemand te bekennen, ik loop naar binnen, maar niemand. Ik zie ook dat een uur 100.000 kost, was ook prima, maar ja, niemand. Een eindje verderop loop ik een andere salon naar binnen, ook niemand. Bijzonder, alles open, niemand aanwezig. Maar weer verder zoeken. In een volgende salon is wel iemand aanwezig, alleen kost hier een uur massage het dubbele. Nu is dat niet veel in euro's, maar toch. Ik besluit verder te kijken, keuze genoeg immers. In salon nummer vier is een dame aanwezig en een uur massage kost hier 60.000 euro. Hahah dat had ik vanochtend toch maar mooi gecreëerd. Het was heerlijk en als herboren verlaat ik de salon, koop bij de buren een kokosnoot met een rietje en thuis op de veranda drink ik de kokosnoot leeg. Heerlijk. Gister ook eentje gekocht en dit is voor mij de lunch. Mijn buik is vol na zo’n kokosnoot.
’s Middags ga ik naar Monkey forest. Niet dat ik mij nu verheug op apen die op mij springen, dat vind ik eng. Maar ik heb mijn voorzorgsmaatregelen genomen. Ik heb geen rugzak mee, mijn geld voorin de zak van mijn korte broek en mijn mobiel in mijn achterzak. Het enige wat ik meedraag is een flesje water. Als een aap het lef heeft op mij te springen, dan sla ik met die fles, neem ik mij voor. Monkey forest is een prachtig park. Mooi groen, soort van jungle. Uiteraard veel apen, die ook op mensen klimmen, maar niet op mij. Daar geef ik ze geen kans voor. Op mijn hoede zigzag ik bij de apen langs. Vertedert sta ik te kijken bij apen met baby’s en vol afgrijzen kijk ik naar de mensen die apen op hoofd en in nek hebben en zelf de vinger in de mond van een aap stoppen. Brrrrrr … mij niet gezien. Ik geniet van de natuur van het apenpark en wandel daarna via een andere route langs winkeltjes naar huis.
Bali bevalt mij uitstekend, heerlijk weer, vriendelijke mensen, mooie omgeving. Nog een paar weken Bali te gaan. Ik verheug me erop. Nu eerst naar Veggie Table, een veganistisch/vegetarisch restaurant. die ik via google heb gevonden, hier vier minuten lopen vandaan. Gister ook heerlijk gegeten. Anders ben ik genoodzaakt te kiezen tussen vegetarische rijst of vegetarische noodles of vegetarische pizza. Nu kan ik kiezen tussen alle gerechten van de kaart. Geweldig. Mijn maag rammelt, dus ik vertrek. Volgende keer weer meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
