Eerste dagen Sydney, Australië

Sydney!! Ik ben in Australië en dat klinkt en is toch wel heel erg gaaf. Het is nu donderdagmiddag vier uur en in Nederland is het donderdagochtend acht uur. Mijn dag is nu eerder voorbij dan thuis, terwijl ik in Hawai’i nog twaalf uur tegoed had vergeleken het thuisfront. Tijd blijft een raar iets. Tijdens mijn vliegreis van Honolulu naar Sydney zo maar even twintig uur ingehaald, bizar dit. Geen last van jetlagachtige verschijnselen dat scheelt. Want het voelt gewoon als een vliegreis van tien uren waarbij ik juist vier uren extra heb gekregen. Die dag later, daar heb ik geen last van.

De reis hier naartoe is wel weer een verhaal. Bemanningsleden die ziek worden, het schijnt mijn karma te zijn deze trip. Om twaalf uur zondagmiddag was ik bij de juiste gate, een uur later zouden ze beginnen met boarding en vliegen was gepland om kwart voor twee. Mooi nog even tijd om te lezen. De ereader van Nicole mocht ik lenen en mijn dochter heeft een goede smaak wat boeken betreft, dus ik vermaak mij wel. Ergens voor enen wordt er omgeroepen dat er iemand van de crew ziek is. Dat ga je niet menen dacht ik. Op Schiphol hoorde ik dat de piloot ziek was en dat maakte dat ik in Londen mijn vliegtuig naar LA miste. Nu weer iemand ziek, niet te geloven zeg. Toen moest de piloot van British Airways uit Londen komen en had ik een vertraging van ongeveer twee uren. Nu vlieg ik met Qantas, de vliegmaatschappij uit Australië, en blijkbaar werkt het zo dat dan de vervanging van het thuisfront moet komen. Nou en van Sydney naar Honolulu lukt niet in twee uurtjes.
Al snel wordt er gemeld dat de vlucht wordt geannuleerd en iedereen ondergebracht wordt in hotels. Verdere informatie zal volgen. Nou en dat duurde wel even. Wij wachtenden werden voorzien van water, koekjes en appels. Uiteindelijk is er voor iedereen plaats in de hotels rondom het vliegveld. Zodra dat wordt omgeroepen staat er een lange rij voor de balie. Ik was al in de benen en ga weer zitten, want een uur in de rij staan, daar heb ik geen zin in. Als een van de laatsten krijg ik mijn gegevens, ik slaap in het Best Western Hotel en vlieg de volgende dag om half 1 met Hawaiian Airlines naar Sydney. Ik hoorde nogal wat gemopper van mensen, die per se met Qantas wilden vliegen, nou mij maakt het niet uit, als ik er maar kom. Om zes uur sta ik buiten het vliegveld bij de halte voor de shuttlebus naar het hotel en niet veel later ben ik in het hotel. Het diner en ontbijt worden ook betaald, logisch, maar toch fijn. Ach ja, en dan kan ik mij opwinden dat ik nu een dag mis. Nou dat doe ik niet, het is niet anders en accepteer het zoals het is. Hotelkamer ziet er goed uit en het bed slaapt prima.

De volgende dag sta ik fris en fruitig weer op het vliegveld, weer inchecken, weer de backpack afleveren en weer door de douane. Hello, it’s me again. Gelukkig geen zieke bemanningsleden en op de geplande tijd gaan we de lucht in. Het boek heb ik bijna uit en wil graag weten hoe het verhaal afloopt en juist nu heb ik de batterij leeg van de ereader. Dus dat eind weet ik nu nog niet. Stom, niet naar de stroom van de ereader gekeken, niet aan gedacht ook, dat heb je met 'normale' boeken niet. Ik ben voor vermaak aangewezen op het scherm voor me. Ik zie dat ik ook tv series kan kijken en kijk tig afleveringen van ‘The big bang theorie’; altijd leuk.
Als ik daar genoeg van heb, kijk ik een film. Ondertussen heb ik ook al wat geslapen en na de film zoek ik tussen het muziekaanbod. Daar zie ik Elvis Presley tussen staan. Mijn moeder was groot fan van hem en draaide vaak zijn elpees op onze pick-up die in de keuken stond, achter de luie stoel bij de kachel. Als klein meisje klom ik in de stoel en zong op mijn kinderengels alle liedjes mee. Ik luister naar Elvis en een gevoel van heimwee bekruipt mij. Ik voel mij weer het kleine meisje, veilig bij mijn moeder. Bij ‘In the Getto’ glijdt er een traan over mijn wang. Dit was altijd mijn lievelingsliedje. Ik voel een mengeling van heimwee en verdriet en denk aan mijn moeder die al zo lang in haar eigen wereld leeft, geen idee meer heeft van het leven en de wereld om haar heen en soms juist weer wel. Wat zou ik er veel voor over hebben om weer heel even in de stoel voor de kachel te kruipen, met ma die in de keuken rommelt en Elvis die ons toezingt. Ooh als dat toch eens kon. Ik mis mijn lieve moedertje. Ik reis en geniet al een maand en in gedachten ben ik ook bij haar. Gelukkig heb ik hele lieve zussen, die filmpjes van ma appen. Dankjewel lieverds, zo is ze toch dichtbij.

Het vliegtuig is mooi op tijd in Sydney, mijn backpack is een van de eerste bagagestukken en als ik door de gate kom, zie ik nergens Judy, de eigenaresse van mijn ‘home exchangehuis’. Ik bel haar en ze is bijna bij het vliegveld. Als ze binnenkomt herkennen wij elkaar direct, dit dankzij profielfoto’s op facebook. Gezellig kletsend rijden wij (links) naar het huis. Judy leidt mij rond en legt e.e.a. uit. Ze vraagt of ik een wijntje wil. Ja tuurlijk, ook Judy drinkt droge witte wijn en samen proosten we op onze ontmoeting. Wat is dit toch een mooi concept.
Met Dennis van de vorige woning was ik uit eten, met Judy zit ik gezellig kletsend aan de wijn. Wat leuk en dan te bedenken dat ze ook in Belt-Schutsloot komen, dan zien wij elkaar weer; top! Judy vertrekt en het is avond en donker. Ik installeer mij in huis en kruip in bed.

De volgende dag ga ik op verkenning in de buurt. Op de weg hier heen had Judy mij een winkelstraat gewezen, de supermarkt en de shopping mall. Dat ik een pas moet voor bus en trein had ik op internet gelezen en Judy vertelt dat die bij een Newsagent (verkoop van boeken, tijdschriften, kaarten enz) te koop zijn. Ik ga op zoek naar de winkelstraat, deze is verder dan ik dacht, maar ik vind het, vraag naar een Newsagent en koop een buspas, nu kan ik op pad. Grappig zeg, ik zie hier een aanplakbiljet en er wordt een oktoberfest aangekondigd, ik dacht toch echt dat ik in Australië was en niet in Duitsland; bijzonder. Ik dwaal wat door de buurt. Allemaal water hier. Het is niet zo warm, rond achttien graden. Voor een winter natuurlijk lekker zacht en zo ongeveer het weer zoals het in Nederland de afgelopen dagen was en dan in de zomer, dan mag ik hier niet klagen. Ik zie veel joggers in korte broek, ook joggende moeders met kinderen op de fiets mee, ook in korte broek. Ik heb drie lagen aan en een jas en nog heb ik het niet warm. Die dertig graden op Hawai’i, waren wel heel fijn. Maar goed, dit was een bewuste keuze. Sydney was een stop in mijn wereldticket en dan had ik direct door naar Bali kunnen vliegen. Maar dat vond ik niet slim. Eerst dacht ik een dag of drie hier te zijn. Telkens als ik erover nadacht, zei iets in mij dat ik hier langer moest boeken dan in LA en Signapore. Nu ben ik heel blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb.

Vanaf 3 juli tm 12 juli regelde ik een verblijf hier, mooi tien dagen dacht ik. Ik was even vergeten dat ik van Hawai’i naar Sydney zo ongeveer een dag oversla, dus dat werd negen dagen. Door de vertraging van een dag vertrok ik 4 juli en kwam in dinsdag 5 juli op Australische grond. Dat zijn dan geen tien maar acht dagen. Gisteren heb ik dus rondgewandeld hier. Vandaag had ik een uitstapje met de bus naar het centrum gepland. Nou het regende en regende en regende vanochtend. Dat deed mij dan weer denken aan mijn eerste plekje op Big Island, maar dan met achttien graden meer. Het was zo’n twaalf graden hier en dan met regen. Nou vandaag dagje thuis ervan gemaakt, want het bleef maar regenen en morgen wordt hetzelfde weer voorspeld, dus lekker bij de kachel. Ik heb toch tijd genoeg en vanaf zaterdag zijn de voorspellingen goed: droog en achttien tot eenentwintig graden. Dinsdag vertrek ik, dus nog wel tijd voor sight seeing in de stad. Komt erop neer dat ik inderdaad drie dagen in de stad ben en dan heb ik dinsdagochtend nog tijd voor opruimen en pakken. Gelukkig heb ik naar mijn gevoel geluisterd, anders had ik hier maar een paar dagen in kou en regen gehad. En een paar dagen binnen cocoonen, helemaal fijn. Deze dagen kom ik ook wel door. Rust en relaxen; nice.