Big Island by car
Door: ik
Blijf op de hoogte en volg Rina
12 Juni 2016 | Verenigde Staten, Hawaiian Paradise Park
"The Kapoho Kalapana Road, also known as the Red Road, travels 15 miles along the coastline of the lower Puna district on the Big Island. It is one of the most scenic roads in the state of Hawa'ii."
De omgeving is ook hier prachtig. Ik stop bij de Hot Pool bij Ahalanuï Beach. Dat beach is niet een wit uitgestrekt strand hier op Big Island. Het is een grasveld met palmbomen en met overkappingen met picknicktafels. Bij Ahalanuï Beach is dus een Hot Pool. Een soort van meertje met wel een nauwe doorgang naar zee, waar je overigens niet in mag.
Ik eet eerst mijn meegebrachte fruit op en ga de pool in. Heerlijk warm, net alsof ik in bad ga, zo warm. Ik blijf lekker ronddobberen. Het is niet zo druk, ruimte genoeg. Na het zwemmen ga ik op de betonnen rand in de zon liggen en val in slaap. Zo duf als een konijn wordt ik wakker. Ik wilde de weg uitrijden dus ga ik in de benen en weer naar de auto. Eerst even een kleine stop. Bij de stranden staan overal dixi’s, best handig en zien er redelijk uit. Stuk beter dan bij een gemiddeld festival.
Het was mijn bedoeling ook naar de Tide Pools te gaan. Maurice en Susan hebben verteld dat het een mooie plek is om te snorkelen. In de schuur bij 'mijn hui's' liggen snorkelspullen die iedereen mag gebruiken. Ik heb een setje meegenomen. Ik kijk op de kaart en ontdek dat ik die snorkelpools al voorbij ben. Ik rijd terug. De auto mag je niet in de buurt van de pools parkeren, die liggen achter een woonwijk en daarvoor is de parkeerplaats. Met mijn spullen wandel ik naar de pools. Ik heb mooie wandelschoenen voor rotsen enzo en die heb ik dan weer net vergeten. Gelukkig is het best te doen om met de slippers over te rotsen en stenen te klimmen naar de pools. Ik ga eerst even in het water zitten en binnen no time zwemmen er gekleurde vissen om mij heen. Prachtige gekleurde vissen. Ik pak mijn snorkelspullen en ga het water is. Zo veel verschillende gekleurde vissen. Ik geniet…..maar dat is van korte duur. Na drie keer ademhalen stik ik zo zo ongeveer in het zoute water. De pijp van de snorkel is lek…. Grrrrrr. Ik blijf nog een poosje snorkelen… nou ja… wat er voor doorgaat. Even ademhalen en weer omhoog, maar zie toch nog veel mooie vissen en ga nog even in het water zitten. En ja hoor, daar zijn ze weer. De vissen zwemmen weer langs mijn voeten. Prachtig.
Ik pak mijn spullen in en wandel weer naar de auto. Weer langs de Hot Pool vervolg ik mijn weg. Mijn bedoeling was om de middag aan het strand te eindigen. Ik heb zo’n vermoeden dat witte stranden aan deze weg ver te zoeken zijn. En zie op de kaart dat aan het eind van de Red Road een Black Sand Beach is, nou dan maar zwart zand in plaats van wit; strand is strand.
Bij de Black Sand Beach in Kaimu aangekomen parkeer ik de auto en zie nog niets wat lijkt op een strand. De grond bestaat uit allemaal lavastenen. Geen brokken maar gladde stenen. Ik zie mensen wandelen richting zee en ik wandel ook die kant op. Het is best nog een eindje lopen en als ik bij zee aankom is er een heel klein beetje zwart zand aan het eind van het pad. Aan zee zwarte rotsen. Mooi om te zien, maar geen optie om lekker te gaan liggen relaxen. Een beetje balen, dat wel. Ik besluit niet verder te zoeken naar strand en naar huis te rijden. Morgen weer een dag.
Vandaag rustig opgestart en met de auto richting Hilo. Eerst naar het vliegveld want ik heb besloten toch maar de auto te blijven huren tot ik vertrek van Big Island. De informatie was, dat er wel een bus is. Nou die is er ook wel, maar niet zoals in een stad. Er is een bus tussen Hilo en Kona, daarmee zou ik dan naar de tweede woning. Maar die bus blijkt twee keer per dag te gaan en in Kona is een shuttlebus heb ik begrepen. That’s it. Bij het tweede huis (oostkust) zijn wel restaurants en een supermarkt dicht in de buurt, omdat het daar veel toeristischer is dan waar ik nu zit (westkust). Maar dan zit ik toch wel erg vast. Online had ik al gekeken wat de kosten zullen zijn, dacht ik kan het net zo goed de verlenging bij de verhuurder op het vliegveld regelen. Dus niet. Daar is het 200 dollar duurder. Heel apart. Dat wordt dus online regelen.
Na het vliegveld rijd ik naar Richardson Ocean Park. Volgens de informatiemap die in het huis ligt, is het een mooie plek om te snorkelen. Ik heb een andere snorkel mee, dus dat komt goed. Het is een mooie plek met een klein beetje zwart zand, wat gras en palmbomen. Veel rotsen langs de baaien. Er zijn niet veel parkeerplaatsen en er is geen plek meer. Ik zet mijn auto aan de andere kant in een straat langs de weg. Ik heb heerlijk onder de palmboom in de zon liggen lezen en slapen op het gras. Ik ben het water in geweest, heel even. Brrr, mij veel te koud. De snorkel blijft in de tas. De enigen die hier overigens snorkelen zijn een paar kinderen, dus vraag mij af of er wat te zien is. Maar goed, mijn nieuwsgierigheid wint het niet van het koude water. Om half 3 heb ik het wel gezien. Ik ga naar de auto. De weg staat nu wel erg vol met auto's alleen voor en achter mij is best nog wel ruimte. Ik start de auto en wil wegrijden, wordt ik aangesproken door twee jongens/mannen van in de dertig. Dat ik parkeer en acht plaatsen in beslag neem. Zeker omdat ik een blauwe auto heb... haha... Ik heb mij wijselijk stil gehouden, hier sta ik boven. Ik heb ze wel mijn dodelijke blik gegeven... ooh ja, werkt niet... zonnebril nog op. Zien ze niks van.
Ik besluit naar de Rainbow Falls te gaan aan de andere kant van Hilo. Daar heel even geweest. Mooi om te zien. Wat leuke foto’s gemaakt en naar huis gereden. Aan het eind van de middag heb ik altijd zon achter op de veranda.
Daar lekker in de zon gelegen en… weer… wat geslapen. Best vermoeiend zo’n vakantie……
Sinds twee dagen heb ik ook een huisdier hier. Zag hem al eerder buiten en nu zit hij binnen. Zo ineens kroop hij tegen de paarse muur langs de schilderijen. Het is een gecko, dat is een soort van hagedis. Deze is prachtig gekleurd. Dat beestje eet muggen, dus ik laat hem maar. Alleen toen hij richting het aanrecht kwam, heb ik hem maar even toegesproken, er zijn tenslotte grenzen; ook als je een gecko bent.
-
12 Juni 2016 - 18:15
Gera:
Dag Rina, ik blijf je dagelijks volgen en geniet mee van je avonturen.
Dat je nu wat aan het bijkomen bent lijkt me logisch, zeker gezien je vorige dagboeken.
Neem je rust en blijf genieten! Ik zou zeggen: niet te veel willen, momenteel.
Groetjes,
Gera -
12 Juni 2016 - 20:56
Marianne:
Het ziet er prachtig uit!! Veel plezier. Lieve groet Marianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley