Aankomst Brasil

Als avond/nachtmens, die ik ben, is het best wel raar om hier voor zeven uur in de ochtend al te zitten typen. Lang leve de jetlag. Eigenlijk best prettig zo in de ochtend. Zon is al op. Er is wat sluierbewolking nog. En de stad is nog niet volop in lawaai. Stil kan het natuurlijk nooit zijn in zo'n miljoenen stad. Zijn wel veel vogels in de buurt, want die voeren nu nog de boventoon en net fladderde er eentje voor mijn raam. Ik heb heerlijk geslapen na een lange reisdag.
Geslapen bij mijn lief en om kwart voor twee uur 's nachts de wekker gezet in de nacht van donderdag naar vrijdag. Hij bracht mij naar Schiphol. Half uurtje later zaten wij in de auto. Ik had bedacht er wel drie uur van te voren te willen zijn na eerdere haast ervaringen op de vlucht naar Sri Lanka. Om zeven uur stond de vlucht gepland. Op tijd stond ik in de rij om in te checken en bij de gate nog genoeg tijd.
In Zürich moest ik overstappen. Voordat het vliegtuig landde keek in naar Zwitserland en verwonderde mij erover hoe hoog dat ligt. Boven de wolken zag ik een heel groen landschap. Mooie nette dorpjes en weilanden en bossen. Prachtig groen. Op het vliegveld had ik nog 3 uren voor mijn vlucht naar Rio vertrok. Ik wandelde wat rond en zag bij de lift dat je naar boven kon voor een buitenterras voor reizigers. Daar heerlijk in de zon gezeten en genoten van de mooie omgeving waar de vliegtuigen voor mijn neus opstegen. Toch maar eens een tripje Zwitserland boeken. Natuur lijkt prachtig.

De vlucht naar Rio de Janeiro duurde twaalf uren en van te voren had ik mij daar wel op ingesteld. Had nog nooit zo lang gevlogen. Ik kan mij prima vermaken in zo'n vliegtuig. Het vliegtuig was nog niet zo lang in de lucht of ik viel al in slaap. De uitdeelronde van de oortjes van het scherm voor de stoel had ik al gemist. Na een hazenslaapje mij verder vermaakt met twee Margrieten, met dank aan een abonneezus, films en series en beetje slapen. Op het moment dat ik dacht dat we nu toch wel al lang hadden gevlogen, bleek dat ik nog acht uren te gaan had....tsja. Het volgende moment van dat gevoel, moest ik er nog twee. Tijd blijft een raar ongrijpbaar iets, dat vaak anders is dan hoe ik het voel.

Op het vliegveld van Rio met de taxi naar mijn home exchange appartement. Zo grappig in de taxi. Hij spreekt zo goed als geen Engels en ik geen Portugees. Met een paar Spaanse woorden probeer ik het e.e.a. te vragen. Hilarisch. Dan pakt hij zijn mobiel. Hij heeft daar een vertaalprogramma op. Als hij inspreekt in Portugees, wordt het vertaald in Engels; zowel in gewoon tekst en gesproken tekst. Was het nog steeds lachen. Klopte niet veel van. Ik vraag hoe het zit met de Favela's, de sloppenwijken, waar ik voor gewaarschuwd ben niet in te gaan. Hij legde uit dat het overdag prima is daar te zijn, maar niet in het donker. Mijn home exchange appartement waar ik logeer is in de wijk Santa Teresa. Volgens mij taxichauffeur een Favela. Nou ik zie het wel, dacht ik. Bij mijn appartement aangekomen vind ik de straat er netter uitzien dan ik onderweg zag. De beheerder van het appartement, Amelia, vertelt dat ook dat de straat waar van het appartement 's nachts 100% veilig is. Er is ook politie in de straat. Dus in het donker daar blijven en niet verder. Nou ik ben sowieso al gewend om in donker niet te veel te dwalen, dus geen probleem. Restaurantjes zitten in de straat en ik zal toch de meeste tijd zelf mijn eten (groenten) maken. Amelia vertelt mij dat ze veel foto's heeft gezien van mijn huis, Marcela die met gezin in mijn huis was in augustus (eigenaren appartement) had haar steeds foto's gestuurd toen ze bij mij waren. Prachtig vooral het paard, zei ze. Dat hoor ik veel van dat paard, van mij mag buurman Egbert dus het paard wel laten staan. Mijn gasten genieten ervan.

Marcela en man hebben het hele appartement gekocht en verbouwd. Ze verhuren zestien appartementen en eentje ook voor home exchange. Binnen ziet het er nog net zo mooi uit als op de foto's. Alles nieuw en een prachtig uitzicht over de stad en ik zie zelfs de zee. Dat zie ik nu tenminste. Gisteravond allemaal lichtjes, ook mooi.

Na drieëntwintig uren reizen was ik wel toe aan een douche. Daarna even op mijn terras en het bed in. Vanochtend uitgerust en heel vroeg wakker geworden. Ondertussen is het hier acht uur en ik ga aan mijn ontbijt.....water en brood....hahaha. Heb zuurdesembrood mee en verder nog naar de supermarkt. Gevangenis gevoel heb ik ik hier overigens niet; feels like freedom.