Jimbaran en aankomst Singapore

De eerste dag in Jimbaran heb ik een paar uur in de buurt gewandeld. Drukke straten met veel verkeer en veel kleine, niet zo bijzondere, winkeltjes. Het is een smal stuk en ik besluit om over te steken naar de andere kant en daar eens op het strand te kijken. Klinkt heel makkelijk; gewoon er heen lopen zou je denken. Ja dat dacht ik ook. Ik kom bij een enorm drukke weg. Gelukkig zijn hier zebrapaden. Die heb ik niet veel gezien nog op Bali. Bij het de eerste staan stoplichten. Mooi denk ik nog, kom ik veilig over. Sinds dagelijks die drukke straat in Candidasa steeds overgestoken te moeten hebben; en twee keer bijna overreden omdat ik links keek en er van rechts verkeer kwam, heb ik het niet meer zo op het oversteken in Bali. Ik loop de weg op en wordt bijna overreden door een scooter en het mijn licht staat op groen!! Het gaat gelukkig goed en ik loop naar de volgende oversteekplaats. Geen stoplichten en het deze weg is echt vreselijk druk. Ik bedenkt mij, dat het niet zo moeilijk is, wachten tot het verkeer rood licht heeft en dan loop ik er voor langs. Tuurlijk, makkie. Maar dan…moet ik nog een weghelft zonder stoplicht en het verkeer wat er aan komt stormen heeft ook geen stoplicht, die kunnen altijd doorrijden…Met een paar schietgebedjes en in sprint kom ik, na een hele tijd: ja nu…nee toch niet, aan de overkant. Ik had mij deze levensgevaarlijke onderneming kunnen besparen, blijkt achteraf. Volgens mijn gps loop ik op de weg langs het strand/de kust. Maar er staan winkeltjes en huizen en nergens kan ik tussendoor steken. Jammer, maar weer terug en weer die weg over. Het duurde even en uiteindelijk kom ik aan de overkant en ik neem mij voor deze dagen geen drukke wegen meer over te steken. Ik ben er wel klaar mee. Terug naar het hotel wandel ik over het strand. Het is rustig aan het strand. In het hotel aangekomen, doe ik mijn bikini aan en besluit naar het zwembad te gaan. Weer eens wat anders. Het is heerlijk weer en met wat te lezen mee, vermaak ik mij daar prima.

De volgende dag ga ik naar het strand. Ik huur een ligbed en helaas kan ik het water niet in. Een rode waarschuwingsvlag staat op het strand en de golven beuken tegen het strand aan. Aangezien ik ervaring heb met golven die mij terugsmijten op het strand, beperk ik mij tot wat pootje baden. Halverwege de middag besluit ik naar het zwembad te gaan. Ik vind het ook wel fijn af te kunnen koelen in het water. De rest van de dagen lig ik met de ereader aan het zwembad en ’s avonds eet ik op het strand.
Er staan veel seafood restaurants aan het strand en de tafeltjes staan in het zand. Dat is een belevenis op zich. Het is ontzettend druk daar. Bussen vol dagjesmensen, vooral Chinezen, komen daar eten. Het is bomvol op het strand en veel vermaak door middel van dansvoorstellingen en bandjes die langs de tafels lopen. Op het menu dus overal vis, die je zelf uitzoekt, de vis wordt gewogen en zo wordt de prijs bepaald. Een restaurant heeft meer vegetarisch dan alleen noodles en rijst met groenten en ik eet daar vaak. Een keer bestel ik vis in een ander restaurant en daar had ik al vrij snel spijt van. Alles gaat op de barbecue, de garnalen waren opengebarsten en hartstikke droog. Hetzelfde met de mosselen, ook droog. Allen de witte vis was redelijk. Naast de schotel met vis had ik koude rijst en halfwarme spinazie. Toch maar weer aan de vegetarisch.

De dagen in Jimbaran glijden rustig voorbij. Niets te beleven in de buurt. ’s Ochtends loop ik naar de supermarkt en daarna lig ik aan het zwembad. Een middag neem ik een massage in de spa. Weer een heerlijke belevenis. Al de weken dat ik in Bali ben, zie ik de offers op de grond liggen. Hier valt mij voor het eerst op dat ze zelfs sigaretten offeren. Heel apart.

Vrijdagavond om zeven uur ’s avonds ga ik met de taxi naar het vliegveld. Dat zou zonder verkeer denk ik zo’n tien minuten rijden zijn. Nou wij hebben er een uur over gedaan; gelukkig vloog ik om kwart over tien dus tijd zat. Wat een gekkenhuis op de weg zeg. Zo druk heb ik het nog nooit gezien deze weken in Bali. Echt niet normaal. Wij schuiven heel langzaam vooruit en de scooters gaan ons in grote getalen links en rechts voorbij en op een gegeven moment ook nog auto’s die binnendoor komen.
Zo rijden wij met drie auto’s en een heleboel scooters naast elkaar. De taxichauffeur is het wel gewend en hij loost de auto zonder schade er doorheen. Op het vliegveld lange wachtrijen. Voor de douanecontrole, waar je door een poort moet en de bagage, laptop en mobiel e.d. apart door de scanner gaan, heb ik denk ik wel een uur staan wachten. Dat dan niet eens alle apparaten en poortjes gebruikt worden, daar snap ik niks van. Een Australisch echtpaar wat achter mij staat ook niet. Samen mopperen we wat over die rare Balinezen. Uiteindelijk ben ik al schuifelend erdoorheen en ga ik naar gate acht. Volgens de borden moet ik daar zijn. Om kwart voor tien zouden we gaan boarden. Omstreeks die tijd komt een mannelijke medewerker ons ophalen. Wij moeten in gate zes-a zijn. Ook handig dit. Daar aangekomen gaan we met de bus naar het vliegtuig en vertrekken iets later dan gepland. Ik zit in de voorste rij en daar baal ik van. Ik vind dat niks. Vaak zit ik met opgetrokken benen op de stoel en steun dan op de voorste stoel. Dat gaat zo niet wat worden. Het vliegtuig is lang niet vol en als we eenmaal zijn opgestegen ga ik een stoel naar achteren; drie stoelen zelfs, want daar zit niemand. Zo lig ik relaxt de vlucht uit.

Iets na één uur landden wij in Singapore. Ik heb een logeeradres via home exchange. Een ouder echtpaar, David en Yvonne, zijn wel thuis en hebben mij uitgenodigd. Dus anders dan normaal gesproken met home exchange, want dan is er niemand thuis. Ze hebben zo wel vaker gasten. Alleen kan ik daar pas zaterdagochtend terecht en, logisch, niet midden in de nacht. Op internet had ik al gezien dat het hotel op het vliegveld honderdvijftig euro per nacht is. Ik heb niets geboekt en dacht ik bedenk wel als ik op het vliegveld ben, wat ik ga doen. Ik zou ook nog gewoon op stoelen kunnen gaan liggen, dat zie je op elk vliegveld wel; slapende mensen op een rij stoelen. Aangezien het nog niet zo heel laat is en ik helemaal geen zin heb om de hele nacht op de stoelen te liggen, ga ik toch maar op zoek naar het hotel. Als ik informeer, wordt mij verteld dat er ook een loungeruimte is waar je per uur een bed kunt reserveren. Dat lijkt me wel een strak plan. Eenmaal daar aangekomen boek ik een bed voor zes uren: van twee tot acht inclusief ontbijt. Dit kost mij dan wel honderd euro (honderdvijftig Singapore dollars). Nou, in ieder geval beter dan op stoelen. Het bed is in een heel klein hokje en douche en toilet zijn op de gang. Dat was afgelopen nacht en ik heb er prima geslapen.

Vanochtend om negen uur hier bij David en Yvonne aangekomen. Ik heb een kamer voor mijzelf. Verder mag ik overal gebruik van maken; ook van eten en drinken. Over de stad vertelt David wat de bezienswaardigheden zijn en ik krijg een kaart van de stad en de metrolijnen en een pas waar ik op kan reizen. Ik kleed mij om en ga eerst de buurt verkennen. Niet ver hier vandaan zijn winkels en supermarkten. Daar is ook een metrostation en ik ga met de metro naar Little India.

"A wander through Little India will have you wondering whether you are in Delhi rather than Singapore. This most vibrant and colourful part of Singapore houses several spectacular temples and bustling shops selling everything from gold jewellery, to Hindi music CDs, cheap clothing and souvenirs.

The restaurants of Race Course Road are popular with locals and visitors alike who flock here in search of a good quality curry. For an authentic Asian shopping experience, don’t miss the fresh food market stalls of the Tekka Centre."

Leuk om te zien en ik loop door de buurt. Veel gekleurde huizen die door de Engelsen zijn gebouwd en heel veel winkeltjes. Er wordt van alles verkocht: het gebruikelijke aan souvenirs, kleding, sieraden én gebreide mutsen...heel bijzonder in zo'n warm land. Waar alle eettentjes zijn, is het erg druk aangezien het lunchtijd is. Met een kokosnoot om uit te drinken ga ik tussen de etende medemens zitten en kijk zo al lurkend aan de kokosnoot om me heen. Voordat ik terugga, haal ik op de groente en fruit markt wat ik nodig heb voor het avondeten. David en Yvonne gaan uit eten en ik kook voor mijzelf; eindelijk weer verse groenten; Heerlijk.

Als ik thuiskom doe ik mijn bikini aan en duik in het zwembad hier bij het appartementencomplex om af te koelen. De zon die de hele dag scheen, zit achter de wolken en het wordt steeds donkerder. Het begint te druppen en rommelen in de verte. Ik ga in huis en het onweer barst los. Echt erg zeg. Lang geleden dat ik het zo heb meegemaakt. Gelukkig zit ik in mijn kamer en ben ik niet onderweg.

Eerste dag een goede indruk van Singapore. Schone stad en als ik oversteek wordt er gewoon voor mij gestopt. Wat een verademing na Bali. Het doet mij een beetje denken, heel klein beetje dan, aan Hawai’i. Ook daar vriendelijk verkeer en dure producten in de supermarkt, want dat is hier ook zo. Ik koop de goedkoopste fles droge witte voor bijna twintig dollar en tsja, dat had ik beter niet kunnen doen. Het was dus de goedkoopste, ik had geen zin om veertig of vijftig dollar voor een fles wijn te geven.

En, ik had het kunnen weten, niet te …zuipen…. Sorry beter woord is er niet voor.

Drie dagen nog om wat van Singapore te zien. Morgen weer in de metro en op pad….wordt vervolgd.