Laatste dag Sydney

Vandaag is het maandag 11 juli, de laatste dag Sydney. Morgen vlieg ik naar Bali. De weervoorspellingen waren goed voor vandaag: 21 graden en zon. Het leek mij een mooie dag om met de Ferry te gaan. Ik word op tijd wakker. Buiten geen zon maar wolken. Zelf ben ik ook niet bepaald zonnig. Mijn hele lijf doet zeer. Vooral mijn rug; verschrikkelijk. Ik bedenk me dat ik toch echt wel aan een massage toe ben. Maar ja, ik ben hier alleen, jammer. Gisteren was toch echt te veel voor mijn lijf; vier kilometer afdalen en vier kilometer klimmen op een smal rotspaadje; voorlopig maar niet weer zo'n actie.

Af en toe regent het wat. Ik besluit wel te gaan. Morgen kan het tenslotte niet meer. Hier zo veel mogelijkheden om over water met openbaar vervoer te gaan, dat kan ik toch niet overslaan. Ik ga met de bus naar de veerboothaven en met de ferry naar Manly. Het is een tocht van een half uurtje. Het gedeelte in Manly waar de ferry aanlegt is best toeristisch; veel winkeltjes. Aan de andere kant van de winkelstraat is een strand, dat direct aan de South Pacific Ocean ligt. De zon breekt door en ik blijf een poosje aan het strand zitten. Veel surfers in het water en wat kindertjes die met broekspijpen omhoog uiteraard een toch een natte broek halen. Een heer in een net pak heeft een klein jongetje mee. Ik denk dat het opa is, maar ja, dat hoeft natuurlijk niet. Het jongetje is denk ik een jaar of vier of vijf en rent alleen over het strand en langs het water. (O)pa blijft op straat staan kijken en vooral schreeuwen. Het jongetje hoort hem natuurlijk niet en speelt met de golven, gaat steeds verder in het water en wordt kletsnat. Het joch heeft de grootste lol. En wat doet meneer, blijft op straat staan schreeuwen en als het jongetje hem eindelijk hoort en bij hem komt, gaat hij als een gek tekeer omdat het jochie nat is. Jeetje… met verbazing kijk ik ernaar. Wat vind ik dit stom zeg. Het kind geniet, laat lekker gaan of ga mee het strand op en zorg dat hij dan niet nat wordt. Bijzondere taferelen als je als toeschouwer de wereld in kijkt.

Na het strand ga ik de winkelstraatjes door en vervolgens weer terug naar de ferryhaven. Een paar minuten voordat ik aankom, is er net een boot vertrokken. Het is 27 minuten wachten op de volgende. Ik zoek een toilet op en…. Ik zie een massagesalon. Dat had ik nou net nodig. Geweldig zeg hoe dit werkt. ’s Ochtends bedenk ik mij dat ik echt een massage nodig heb en ’s middags lig ik op de behandeltafel. Het was heerlijk.

Terugreis zit ik net als op de heenreis buiten. Binnenin zo’n veerboot vind ik niks. Naar Terschelling wil ik ook altijd buiten zitten. Lekker in de frisse wind. Het is al weer het eind van de middag, tegen vier uur kun je merken dat het avond wordt en om vijf uur is het donker, net als thuis in de winter.

Lekker relaxt dagje was dit, morgen opruimen, pakken en weer vliegen. Als ik terugblik op deze week Sydney dan is het erg snel gegaan. Ondanks dat het een paar dagen minder weer was en ik thuis bleef, heb ik voor mijn gevoel toch wel een indruk van Sydney. De binnenstad gezien, de natuur in geweest en het water op. Ik wist dat het hier winter was, dus dat het weer wat minder is, was geen verrassing. Gelukkig zijn er kachels in huis. Ik heb mij hier prima vermaakt.
In de keuken staat een kachel en die van de kamer heb ik verhuisd naar de slaapkamer, het is een groot huis en als ik van het ene naar het andere vertrek moet, dan gooi ik een deken om mij heen. Als zorro verplaats ik mij door het huis. Ik woon dus in de keuken. Prima te doen. Wat ik trouwens zo bijzonder vind aan het keukenblok zijn de hoekkastjes. Geen carrouselkast in de hoek, maar gewoon lades, links en rechts trek je tegelijk open. Ik had het nog nooit gezien. Mijn jongste zoon zit in de interieurbouw en ook hij kent het niet. Ik vind het wel wat hebben. Ben benieuwd wat ik op Bali tegenkom, ook daar heb ik een huis via home exchange voor een week, de rest van de tijd reis ik tussen airbnb adressen.

Heerlijk, morgen weer naar de warmte. Daar ben ik wel weer aan toe. Bali here I come!!