Terugblik op Hawai'i

Van 8 juni tot en met 4 juli was ik op Hawai’i. Als ik hier in Sydney nu terugblik naar Hawai’i dan wil ik daar toch nog een paar woorden aan wijden, want het was een prachtige ervaring; in meerdere opzichten. Ik had natuurlijk al wat foto’s van Susan en Maurice gezien en heb soortgelijke foto’s ook kunnen maken. Het is echt prachtig op Hawai’i. Alleen als je denkt dat Hawai’i voornamelijk strand en palmbomen is met rieten rokjes, dan heb je het mis. Het is veel meer dan dat. Big Island vond ik mooier dan O’ahu. Op O’ahu vond ik het niet meer zo bijzonder na Big Island. Het haalde het telkens net niet met Big Island. De vele variaties aan natuurschoon is daar echt fantastisch.


Op Big Island heb ik van alles gezien: jungle, bergen, rotsen, watervallen, lavagesteente, zwarte, groene en witte stranden, vogels en vissen in allerlei kleuren, gecko’s in prachtige kleuren, schildpadden en dolfijnen. Dat laatste was echt het hoogtepunt voor mij. De dolfijnen zo dichtbij meemaken en dan in het wild. Het raakte me. Wat ben ik blij dat ik dit heb meegemaakt.

O’ahu heeft veel witte, brede zandstranden waar hele familie’s ’s ochtends het tentdak opzetten en de hele dag met de hele familie vertoeven. Hele gezinnen aan het strand, nou ja families dus. Veel meer dan pa, ma en kids. Deed me aan Spanje denken, daar zie je ook hele families aan het strand. Om vijf uur komen er ook veel gezinnen nog naar het strand. Heerlijk genieten samen en spelen in zee met de zon op je lijf en eten, de heerlijkste geuren gingen over het strand. Wat heerlijk dat je elke dag de mogelijkheid hebt dit te doen. Wat zou dat relaxt zijn. Dat is nog eens leven. Als ik terugkijk realiseer ik mij wel dat Big Island dan wel de meeste indruk heeft gemaakt, ik mij op O'ahu meer relaxt voelde, doordat ik al langer onderweg was. Die gelukstranen op de weg naar mijn woning daar vergeet ik nooit.

Het verkeer op Hawai’i is ook een verhaal apart. Op Big Island viel mij op dat bij een splitsing aan alle drie kanten een stopbord staat. Ik dacht dat dan rechts voorgaat of rechtdoor op dezelfde weg. Nou dat is dus niet zo. Daar was ik al snel achter. Niemand aangereden, dat nog net niet. De ene keer zag ik dat rechts voorging, logisch dacht ik, maar ik zag ook dat links voorging of juist degene die afsloeg… huh… De enige regel is dat je om beurt doorrijdt.

De boze meneer op de motor die afsloeg, terwijl ik rechtdoor achter mijn voorganger aan reed, heeft mij dit doen inzien. Daarna ging het stukken beter. Beleefd en rustig om beurt verder rijden. Op Big Island had ik wegen gezien met een maximum snelheid van 55 mijl per uur. In O’ahu mag je 60 mijl per uur op de highways, en dat kan ook als je niet tussen vier en zes uur uit Honolulu komt, alleen het wegdek is zo slecht, echt niet normaal.

In Hawai’i heb ik niet alleen enorm genoten van de natuur. Ik ben er tot rust gekomen. De eerste twee weken van mijn reis was ik nog wat aan het afkicken, het ging steeds beter en toen kwam de rust….en damn wat is dit fijn. Dit gevoel wil ik nooit meer kwijt. Ik rende altijd van werk naar interview naar huiskamer- of oefenavond. Dat is nu verleden tijd. Hoe leuk ik alles ook vind. Dit niet meer. Ik wil het niet meer zo druk hebben. Nooit meer. Ik ga deze rust vasthouden, vooral de rust in mijzelf. En veel reizen gaat het worden. Dat sowieso. Op Hawai’i heb ik veel van mij af geschreven. Niet alleen deze reisverhalen, maar mijn eigen verhaal. Ik was mijn leven zat, wilde letterlijk en figuurlijk weg. Dat is heel goed geweest. Ik heb nu overzicht. Ik kan alleen kijken naar mijn eigen gedrag en analyseren waar dit vandaan kwam en dit achter mij laten. Dat gevoel ligt op Hawai’i en laat ik daar achter. Kan straks aan Hawai’i denken als het even wat minder gaat. Ik heb mij zoooo goed gevoeld daar. Had verwacht dat ik ook mindere dagen zou hebben. Nou die waren er dus niet. Die grijns zat vastgebakken op mijn gezicht. Ik was alleen, maar heb mij geen seconde eenzaam gevoeld. Best te doen zo, reizen met ‘me myself and I’.

Deze fantastische weken op Hawai’i zal ik nooit vergeten. Het heeft mij mooie en dierbare herinneringen gegeven en innerlijke rust gebracht. Ik ben een gelukkig mens.
Ik typ dit in mijn ‘home exchange huis’ in Sydney. Ik ben nog niet op de helft van mijn reis. Heerlijk. Live is good!!