Kailua, Kona eerste dagen

Het is nu zondagavond. Woensdag ben ik verhuisd. Ik zit, weer via home exchange, in een appartement in Kailua, Kona. De andere kant, west, van Big Island. Een heel andere omgeving. Het is hier toeristisch. Naast het appartementencomplex, restaurants en winkeltjes, een eindje verderop nog meer winkels. Het is hier niet heel erg druk. Gewoon gezellig druk. En niet te vergeten; hier schijnt elke dag de zon, meestal tot een uur of vier of vijf, soms iets langer. Het wordt aan het eind van de dag bewolkt, maar het blijft in ieder geval droog. Ooh en dat vind ik wel heel erg fijn. Verder was het bij mijn vorige huis wel mooier wat natuur betreft, uiteraard door al die regen, en de jungle geluiden waren wel erg fijn om op te slapen. Hier stadsgeluiden; ook dat went.

Woensdag toen ik aankwam aan het eind van de middag, ben ik eerst naar de supermarkt geweest. Verder niet veel gedaan. Donderdag was een relaxte dag. Ik heb wat in de buurt rondgewandeld en winkeltjes bekeken. Aan het eind van de middag besloot ik een wijntje te halen aan de bar een eindje verderop. Ik raakte in gesprek met een stel uit Buckley, Washington. Ze zijn allebei docent en reizen graag en veel. Mijn wereldtrip vinden ze helemaal te gek. Wij zijn het roerend met elkaar eens dat je nu leeft en de leuke dingen, zoals reizen, nu moet doen en niet later. Dat wanneer je oud bent en terugkijkt op je leven, het gaat om herinneringen en wat je beleefd hebt, niet om dat mooie huis en die grote auto. De moeder van de man heeft ALS, mijn moeder Alzheimer. Allebei begrijpen wij zo goed dat het leven nu is en voor je het weet je oud bent of doodziek. Reizen, als je dat leuk vindt, doe je nu. Niet wachten op later, want wanneer is later? Het was leuk met ze te kletsen. Ik besluit te gaan koken en reken af: 8,33 dollar, voor een glas wijn…. gelukkig heb ik ervan genoten.

Vrijdag op tijd de wekker gezet, ik wilde naar een strand om schildpadden te zien. Die schijnen gewoon op het strand te liggen. De schildpadden laten de alg op hun schild opdrogen op het droge. ’s Ochtends zijn er nog niet zoveel mensen op het strand en ik denk dat ik dan meer kans heb om schildpadden te zien. Ik kwam om 7 uur op een lekker rustig strand. Heel rustig, geen mens én geen schildpad te zien. Ik wandelde wat rond en zag verderop een paar surfers in en op het water. Zittend op een verlaten stuk strand op de rotsen staar ik over zee. Er zijn hier dan wel geen schildpadden, maar de sfeer is fantastisch. Heerlijk alleen aan zee. Dat doet me goed.

Als ik thuis ben, loop ik naar het strand een eindje verderop; zwemmen, zonnen en slapen. Ik slaap ontzettend veel deze dagen. Ik geef er ook maar gewoon aan toe; slapen in bed, slapen op de bank, slapen op het ligbed op mijn balkon, slapen op het strand en nog ben ik moe.

Gisteren, zaterdag dus, in de auto richting het zuiden. Een, voor mij, nieuw stukje Big Island ontdekken. Het is prachtig weer en ik neem mijn handdoek mee. Kijken of er leuke stranden zijn. Allereerst rijd ik naar Captain Cook, Kealakekua Bay, daar aangekomen zie ik wel water met rotsen, geen strand. Ik vraag aan een man op de parkeerplaats waar ik kan zwemmen en waar ik schildpadden zou kunnen zien.
Hij wijst mij naar een eindje verderop, waar de kajakken in het water gaan. Dat blijkt wel een heel klein stukje (rots)strand te zijn en het is er erg druk met mensen en kajakken. Ik besluit verder te rijden en ik stop bij Pu’uhonua o Honaunau National Historical Park. Ik parkeer hier bij voorbaat maar vast voor de slagboom, gezien mijn vorige ervaring. Ik loop langs de huizen naar de zee. Daar blijk ik op het terrein van het park te komen, waar ik eigenlijk voor zou moeten betalen. Ik wandel daar rond en zie dan rechts van mij een klein zandstrandje en een picknickplek met veel mensen. Ik loop naar het strand. Ga languit in de zon en geniet. Op de picknickplek is een feest van locals, die dit vieren met Heineken bier, zie je hier veel, en live muziek. De man zingt erg goed. Mooi plekje: zon, zee, strand en muziek; top. Alleen het kleine stukje zand, wordt steeds kleiner door het opkomende water. Mensen naast mij verdwijnen en ik schuif steeds verder op richting het asvalt van de parkeerplek. De kindertjes die aan de waterkant spelen, komen ook steeds dichterbij. Een jongetje springt herhaaldelijk in zijn plas met water en zand en ik zit steeds onder de blubber. Hij trekt zich er niks van aan als ik zeg dat hij op moet houden. Aan de andere kant voor mij begint een klein meisje driftig in het zand te scheppen en gooit mij onder het zand. Ik ben er klaar mee. Pak mijn spullen op en ga weer in de auto.

Op internet had ik gelezen over South Point Park met 'green sand'. Nu heb ik al 'white sand' en 'black sand' gezien. Dat groene zand wil ik ook wel zien. Ook gelezen dat hier schildpadden lagen op het strand. Die wil ik toch echt wel heel graag zien, dus op naar het zuiden. De weg is een weg vol met bochten. Het duurt veel langer dan ik dacht;
minstens een uur en als ik er bijna ben, natuurlijk weer regen. Bij South Point aangekomen is het droog. Ik parkeer en loop naar het strand. Mijn eerste reactie is, dat het helemaal zand niet groen is. Ik zie heel veel bruin zand, dat gebruikt wordt om te racen. Onder de boom zit een gezin met twee grote en een kleine crossmotor. Die vermaken zich hier wel. De plantjes die hier groeien zijn wat dor en zien en ook niet groen uit. Als ik tenslotte aan zee sta en heel goed kijk is het zand aan zee inderdaad een beetje groen van kleur; apart. Ik loop wat rond, ga op de rotsen zitten, maak foto’s en ga weer terug naar de aut.

Op mijn gps zag ik dat de weg terug naar huis alsmaar rechtdoor is. Na meer dan een uur vind ik het wel erg raar dat ik nog niet bij het appartement in de buurt ben. Ik kijk op mijn gps, die staat niet aan - dus geen dame die vertelt of ik links of rechts moet - ivm geen internet, en ik zie dat ik inderdaad rechtdoor ben gegaan, maar de verkeerde rechtdoor. Ergens was een splitsing met rechtdoor links aanhouden en rechts aanhouden. Ik ben rechts blijven rijden en rijd op een hoog slingerweggetje en mijn appartement ligt ver weg; beneden aan zee. Ach, ik heb vakantie en geniet maar gewoon van de toeristische route.

Uiteindelijk kom ik weer thuis. Ik ga douchen en besluit voor het eten naar de bar te gaan. Daar raak ik in gesprek met een local. De man is hier geboren en getogen. Werkt in de hotelwereld. Hotels wereldwijd. Maar hij wil op Hawaii blijven werken. Hij wil hier niet weg. Dat begrijp ik wel. Het was weer gezellig. Overdag praat ik alleen maar tegen mijzelf, dus vind dit wel aangenaam. Hij vertelt over het eiland en zijn werk en nodigt mij uit voor een feestje. Zijn kleinzoon is jarig en hij geeft een feest volgende week zondag, maar dan ben ik al weg. Hahaha wat dat toch is met mannen en uitnodigingen als ik vertel dat ik alleen reis... Wij kletsen nog wat en ik vraag hem naar een strand waar ik schildpadden kan zien, ja mijn zoektocht gaat voort. Hij legt mij uit waar ik moet zijn. Thuis in het appartement bekijk nog een keer welk strand zoon Maurice had aangegeven om schildpadden te zien… ooh … hetzelfde als de beste man vertelde, ik had denk ik iets verkeerd ingetypt op de gps. En aangezien ik niet van details ben en niet altijd goed oplet, was ik vrijdag naar het verkeerde strand gereden. Ach ja, ik heb nog tijd. Volgende week pas weer weg.

Vanochtend, zondag, naar de markt geweest, een snorkelset voor een dag gehuurd en de excursie met dolfijnen zwemmen geboekt voor dinsdag. Daarna in de auto op weg naar Kahaluu Beach. Daar aangekomen ga ik snorkelen. Prachtig! Zo veel gekleurde vissen in alle soorten en maten en zo dichtbij. Na het snorkelen ga ik languit. Aan het eind van de middag besluit ik nog even te gaan snorkelen voor ik vertrek. Ik lig in het water en bewonder de prachtige vissen en... zo ineens zie ik een schildpad vlak voor me. Ik schrik me rot. Ik blijf rustig liggen en het beest trekt zich niets van mij aan. Wat gaaf dit. Mijn dag kan niet meer stuk!! Morgen de wekker en op tijd terug naar dit strand. Kijken of ik ze dan op het droge aantref en ik ga nog snorkelen. Voor een dag een set gehuurd en om één uur moet dat terug morgen. Morgenochtend nog even genieten. Schildpaddenverhaal wordt vervolgd… hoop ik..