Laatste dagen Hawaiian Paradise Park

Het is vandaag dinsdag de 14e, de laatste dag voor mij in Hawaiian Paradise Park. Een paradijs is het zeker. Prachtig groen hier, echt schitterend. Hele week rond 28 graden gehad. In Hawai'i is het natuurlijk altijd lekker warm en dat in combinatie met water, maakt het hier groen. Want water valt er zeker uit de lucht. Alleen maar. De eerste dagen was het ’s ochtends nog zonnig. Nou die tijd is ook voorbij; regen, regen, regen regen…. ik ben het wel een beetje zat al dat water. Want het regent niet een klein beetje, zo’n beetje miezeren zeg maar, nee joh. Hier doen ze het met grof geweld. Water stort met bakken uit de lucht. Nu zit ik op de veranda en wacht tot het droog wordt, ik wil even naar de supermarkt (wel met de auto, maar dat kleine stukje in de open lucht ben ik doorweekt als ik nu ga), want ik ben aan mijn laatste flesje water begonnen. Verder heb ik mij aardig kunnen redden met de eerste boodschappen. Alleen al eerder water gehaald, dat gaat snel. Verder rijst met groenten gemaakt, salade en broccoli. Ik ben alleen en kan geen kleine beetjes koken, dus veel van hetzelfde. Wel lekker en vers; dat wel. De broccoli was veel lekkerder dan thuis uit de supermarkt. Deze komt volgens mij rechtstreeks van het land.

Ondanks het buiige weer ben ik wel op pad gegaan de laatste twee dagen. Zondag heb ik de aanbevolen route van mijn beide gastheren, ligt een map met bezienswaardigheden, gereden naar de zuidoostkust. Het was warm en ik dacht te gaan zwemmen.
Ja het was zonnig toen ik uit bed ging. Tegen de tijd dat ik in de auto stapte was het al bewolkt, ik dacht: 'ik zie het we'l. Dan maar sight seeing vanuit de auto. Nog maar net op weg zie ik een markt. Ik sla af, parkeer mijn auto en loop naar de markt. Ik wordt aangesproken door een man in zo’n grote bak, vierwielaandrijf met laadbak, die je hier veel ziet. We kletsen wat en ik wordt uitgenodigd voor ‘something to drink, just friends’ als hij hoort dat ik alleen op reis ben. Ik bedank hier vriendelijk voor en loop naar de kraampjes. Ik slenter over de markt. Zo te zien veel locals. Er is veel groente en fruit te koop, veel edelstenen en sieraden en er staat iemand die stoelmassages geeft en er is een chiropractor met behandeltafel en al. Apart.

Ik zoek mijn blauwe bolide weer op en vervolg mijn reis. De route die de mannen aanbevolen, is werkelijk prachtig. Ik rijd op een weggetje die steeds smaller wordt met steeds meer groen om mij heen. Schitterend. Onderweg al weer flinke buien. Ik beland op een surfstrand en tussen de buien door kijk ik daar wat rond en besluit naar de Hot Pool te gaan. Daar aangekomen stort het, alweer, de lucht uit. Dan krijg ik een geniale ingeving. Ik kleed mij in de auto uit. Stop mijn kleding in de tas en loop in bikini de stortregen in. Op de overdekte picknickplek laat ik mijn tas en handdoek achter en ik ga de Hot Pool in. Er zijn meer mensen aan het poedelen in de regen. Het heeft ook wel wat dit: heerlijk warm water en dan in de stromende regen. Na een tijdje, op een droog moment, klim ik uit de pool, ga onder de douche om mij af te spoelen, mijn kleindochter heeft vorige maand hier ontstoken ogen gekregen, dus goed spoelen, en stap ik in de auto. Retour Paradise Park.
Gisteren stond een lange rit op het programma. Ik vertrek op tijd, want ik wil naar het noorden naar Waipi’o Valley. Naar de zuidkant van de vallei naar het uitzichtpunt. Als ik in Kona zit wil ik naar de noordkant rijden om te wandelen in de vallei.

Waipiʻo Valley is a valley located in the Hamakua District of the Big Island of Hawaiʻi. "Waipiʻo" means "curved water" in the Hawaiian language. It was the capital and permanent residence of many early Hawaiian aliʻi (kings) up until the time of King ʻUmi. A place celebrated for its nioi tree (Eugenia reinwardtiana) known as the "Nioi wela o Paʻakalana" (The burning Nioi of Paʻakalana). It was the location of the ancient grass palace of the ancient kings of Hawaii with the nioi stands. Kahekili II raided Waipiʻo in the 18th century and burned the four sacred trees to the ground. The valley floor at sea level is almost 2,000 ft (610 m) below the surrounding terrain.

Onderweg naar de vallei, sla ik af naar een mooie natuurroute langs de kust en ik ga naar het Akaka Falls State Park, waar twee watervallen te zien zijn. Daar aangekomen zie ik verschillende auto’s langs de weg voor het hek staan. Achter het hek is een parkeerplaats. Ik rijd door omdat ik ervan overtuigd ben, dat er nog wel een plekje op de parkeerplaats voor mij is; en inderdaad. Ik parkeer mijn auto en loop naar de dame bij de ingang van het park. Ze vraagt waar ik mijn auto heb geparkeerd. Als ik zeg dat ik op de parkeerplaats sta, dan zegt ze dat ik vijf dollar moet betalen. Ga ik achter het hek langs de weg, dan is de entree één dollar per persoon. Nou ik wilde een budget reis om de wereld. Dus ik kies uiteraard voor het laatste en parkeer mijn auto zo’n vijftig meter verderop, precies achter de slagboom. Als ik terug ben bij de dame, moet ik dus één dollar betalen. Ik heb alleen maar briefjes van 20 dollar. Er staat een automaat waar de dame het geld in doet wat iedereen betaalt en de automaat geeft wisselgeld. Ze vraagt of ik niet kleiner heb, nee dat heb ik niet. De automaat kan geen 19 dollar teruggeven zegt ze. Ik mag doorlopen zonder te betalen. Het park is, uiteraard, prachtig groen. Op een smal paadje wandel ik door de jungle, met nog een aantal andere toeristen. Er zijn twee watervallen. Een wat kleinere die je uit de verte ziet en een grote. Met geweld stort het water naar beneden. Mooi om te zien. Ik maak een film en wat foto’s en ga naar de auto om verder te rijden.

Ik rijd verder langs de kust naar Waipi’o Valley en herken het uitzicht van de foto’s van Maurice en Susan. Een indrukwekkende rotspartijen in zee met een groene vallei. Naast de fotograferende Chinezen, schiet ik ook wat plaatjes, geniet ik van het uitzicht en besluit niet langs de kust maar een andere route, over het midden van het eiland terug te rijden naar huis. Ik merk dat ik steeds hoger kom. Het plaatsje Waimea ligt in de wolken. Best gek, woon in je een plaats waar het bij bewolkt weer altijd vochtig is. Lijkt mij niet bepaald gezond. Ik rijd langs een benzinestation en ik zie dat benzine daar 3.25 kost, 0.50 cent duurder dan al de andere tankstations waar ik naar de prijs heb gekeken en vraag me af waarom het hier zoveel duurder is. Als ik Waimea uit rijd, val ik van de ene verbazing in de andere. Wat een andere omgeving is dit. Heel andere vegetatie, geen palmbomen e.d., wat loofbomen en naaldbomen, maar voornamelijk geen bomen. Het is groen en rotsachtig en heel uitgestrekt.

Het lijkt wel of ik op de maan rijd of zoiets. Ik stop om wat foto’s van de omgeving te maken, stap weer in en zie dat mijn lampje van de benzine brandt. Terwijl er nog twee blokjes in beeld zijn. Volgens de cijfers op het dashboard kan ik nog 44 mijl rijden. Ik ga in overleg met mijzelf en sta in tweestrijd. Zal ik doorrijden, 44 mijl is meer dan 70 km. Aan de andere kant, het ziet er zo uitgestrekt en ‘doods’ uit en ik ga een kleine weg op, geen hoofdweg. Ik besluit terug te rijden naar Waimea, wat maar 6 mijl blijkt te zijn. Tsja en dan is daar dat dure tankstation. De tank volgooien lijkt mij niet zo’n strak plan en ik besluit voor 20 dollar te tanken…. Maar hoe dan? Ten eerste kan ik zo snel niet de hendel vinden om mijn tankdop open te doen. Ik speur over het dashboard en naast mijn stoel, ik inspecteer het autoboekje van voorin het dashboardkastje ligt en uiteindelijk, pas als ik buk, zie ik het knopje. Yes. Nu nog tanken. Ik snap niets van het apparaat waar de slangen om te tanken aan hangen. Je kunt met een pas tanken, dat zie ik wel, maar ik heb alleen contant en dan hangen er maar 2 slangen met vier verschillende soorten brandstof die op grote gekleurde knoppen vermeld staan. Binnen in de tankshop leggen twee vriendelijke dames mij uit dat je eerst moet betalen en je dan kunt tanken. Als je de slang pakt, een voor diesel en een voor paar soorten benzine, kies je daarna voor de soort benzine en kun je tanken wat je hebt betaald. En ja hoor, na 20 dollar stopt mijn tankbeurt. Dit is een fantastisch systeem vind ik. Geen kans op diefstal, doordat iemand weg rijdt zonder te betalen. Als ik de auto start zie ik dat mijn tank bijna vol is…. huh… 20 dollar en 3,23 per…. gallon zie ik. Het is niet per liter maar per gallon. Eén gallon is 3,79 liter (afgerond). Dan is de benzine hier veel goedkoper dan thuis. Dat had ik na de dure supermarkt niet verwacht. Dan heb ik getankt voor 0.85 dollar = 0,77 euro per liter. Dan kost de benzine hier in de buurt bij de tankstations 2,73 per gallon = 0,72 dollar = 0,65 euro per liter. Nou je kunt hier dus beter rond rijden dan eten! Dat is een stuk goedkoper. Na het tanken vervolg ik mijn weg en rijd door het prachtige landschap. Ik ben letterlijk en figuurlijk in de wolken. Het is hier prachtig en ik voel me happy. Wat wil een mens nog meer. Ik rijd over een klein weggetje en kom langs boerderijen/ranches en zie paarden, koeien en schapen grazen. Het platteland van Big Island. Vervolgens kom ik weer op de Highway. Het landschap verandert van groen en heuvelachtig naar zwart en plat. Ik rijd nu helemaal op de top van de vulkaan (de niet actieve). Wat bijzonder dit. Helaas begint het te stortregenen. Weinig zicht, dus opletten op het rijden en geen sight seeing. Wanneer ik in Hilo aankom blijkt dat ik vanaf de plek dat ik merkte dat ik moest tanken 58 mijl heb gereden zonder een tankstation te zien. Dat had ik dus nooit gered. Wat ben ik blij dat ik teruggegaan ben. In Hilo ben ik nog een poosje aan het dwalen in de stad. Normaal gesproken kijk ik op de gps van mijn telefoon waar ik langs moet, maar de batterij is leeg. Ik heb nog wel een kaart en met zoeken naar namen van wegen kom ik na een tijdje weer op de weg waar ik moet zijn en zo kom ik weer veilig ‘thuis’. Ik heb trek en ga op tijd eten; om 6 uur, normaal gesproken eet ik hier tussen 7 en 8 uur en val daarna op de bank in slaap.

Vandaag rustig dagje thuis. Wat opgeruimd, ik ben nogal een rommelkont en als ik alleen ben helemaal. Niemand last van. De vloer heb ik gedweild en ben net naar de supermarkt geweest. Het was niet droog, het regende minder hard. Het is de bedoeling dat ik dit huis, via home exchange, schoon achterlaat. Nou ik kwam er niet bepaald schoon in en de stofzuiger is zo’n raar ding. Maakt wel herrie, maar zuigen doet hij niet. Helaas pindakaas. Ik weet dat er na mij weer gasten komen. Zij mogen hun best doen met de stofzuiger. Dat het niet optimaal schoon is blijkt wel uit het gedierte hier. En dan bedoel ik niet de twee gecko’s die in het huis lopen en steeds richting het aanrecht gaan. Ik heb hier al een paar kakkerlakken ontdekt. Dat vind ik toch zo smerig. Eerst een kleintje, later een joekel die op zijn rug dood op de vloer lag en weer later, ik zat achter de laptop, liep er grote langs mijn voeten. Ik schrok me dood en begon te gillen. De kakkerlak rent weg en ik erachter aan. De kakkerlak rent richting de deur, stopt want deur dicht, ik open de deur, kakkerlak loopt door, ik open de hordeur en kakkerlak verdwijnt naar buiten. Hilarisch....achteraf dan...

Momenteel is het droog, voor zolang het duurt. Er komen alweer donkere wolken aan. Morgen ander huis, andere plaats aan andere kant van het eiland en ik mag toch hopen ook ander weer.